για την ασχήμια των ημερών μίλησε κάποτε ο Άγγελος Σικελιανός στον Λυρικό Βίο, και έτσι ερημωμένος ο εξωτερικός παρατηρητής ποιητής, εγγράφει στην συλλογικότητα τον πόνο και την βία ως απάντηση:

Με την κοιλιά σερνάμενη,
γυναίκα με κυνήγησε
σαν την οχιά στα δάση.
Στα μονοπάτια οι γύροι μου,
μες στα βαριά ηλιοκάματα,
τη λαύρα όπου την έκαιγε
δεν είχανε αποστάσει.
Μα ήταν το πόδι μου αλαφρό,
και αφρίζοντας εχίμηξε
με λύσσα, λαχανιάζοντας,
το χώμα να δαγκώσει!

Η ασκήμια, Α. Σικελιανού, Λυρικός Βίος (στ. 978)