Ω μάνα μου, εφταπάρθενη
βαθιά αγκαλιά
που ως ουρανός ανοίγει!
Ανοίγει, ανοίγει-
μα από πού μπορεί η καρδιά να φύγει;

Πάντα θα 'ρτώ να χαϊδευτώ 
στα γόνατά σου από τ' αχνό
της ευλογίας το χέρι˙
να πω το λόγο τον παλιο:
"Μάνα, φωτιά με βύζαξες
κ' είναι η καρδιά μου αστέρι;"

Α. Σικελιανού, από τον Λυρικό Βίο (στ. 752)