Δευτέρα 21 Μαρτίου 2016

Η Ζυράννα Ζατέλη γράφει για τον Κωστή Παπαγιώργη.

Σήμερα νομίζω ταιριάζει στη μέρα της ποίησης και των ποιητών η αίσθηση που το κείμενο δημιουργεί: 

"Τώρα πλάκα μου κάνεις, βρε Ζυράννα, που θα γράψεις κάτι για μένα επειδή πέθανα; Για σοβαρό άνθρωπο σε είχα."

Τετάρτη 2 Μαρτίου 2016

Αλίμονο. Aλίμονο. Αλίμονο. Aλίμονο.

Αλίμονο Φως
αβάσταχτο του Ήλιου
κι εσύ Γη
δείτε... δείτε...

...αυτή τη γυναίκα
τη φόνισσα παιδιών.
Αλίμονο. Δείτε... δείτε...

Ζήστε τη νύχτα
που δε χαράζει
γιατί σκοτώνουν την αυγή.
Αλίμονο. Δείτε... δείτε...

Κι εσύ
σπέρμα χρυσό του Ήλιου
ρίζα Θεών,
εσύ αθάνατη ψυχή,
αλίμονο.
Κινδυνεύεις να ξεπέσεις
στο άθλιο γένος των θνητών.
Αλίμονο. Δείτε... δείτε...
Αλίμονο Φως.

Φως παιδί βουβό
του Δία φώτισε...
Φώτισε, πράυνε της μάνας τη μανία,
διώξε μακριά από το σπίτι αυτό
την άδικη Ερινύα.
Αλίμονο. Δείτε... δείτε...

Εσύ που σώθηκες
από τις σκιερές τις Συμπληγάδες,
μάταια εμόχθησες για τα παιδιά σου;
Μάταια τα έσπρωξες έξω από την κοιλιά σου;
Δε σπάραξες; Δεν πόνεσες, όπως όλες οι μανάδες;
Μαύρη χολή ελέρωσε την καθαρή καρδιά σου.
Αλίμονο.

Αχ δυστυχισμένη εσύ,
άτυχη γυναίκα,
αλίμονο.

Είσαι από πέτρα;
Είσαι από σίδερο;
Αλίμονο.


Γιώργος Χειμωνάς