αυτό το σονέτο του 1911 με τρεις καινοφανείς για την ελληνική λέξεις (μπαρ, αυτοκίνητο, σωφέρ) από έναν λυρικό και όχι σατυρικό ποιητή (όπως σχολιάζει η Α. Σαμουήλ) άνοιγει ένα δρόμο προς τον φουτουρισμό:

Είχε όλα της τα μάγια η νύχτα· μόνη
εσύ έλειπες. Αργά κινάω να φύγω,
μα ξάφνου στη μπασιά του μπαρ ξανοίγω
αυτοκίνητο να γοργοζυγώνει.

Μ' ελπίδα σταματάω. Να το, πλακώνει.
Παραμερίζουν οι άλλοι. Άσειστος μπήγω
τη ματιά μου στα μάτια σου. Άλλο λίγο 
ακόμα κι ο σωφέρ σου με σκοτώνει.

Αρχοντοπούλα μ' άφταστα πρωτάτα,
με των Εφτά Νησιών τες χίλιες χάρες,
τετράξανθη ομορφιά γαλανομάτα,

του θανάτου δεν μ' έπιασαν τρομάρες -
γλυκύτατες μ' ελυώσανε λαχτάρες 
να συντριφτώ κάτω από εσέ στη στράτα.

Φάληρο, Λ. Μαβίλη