Θεσσαλονίκη, Μάης του '36. Ο φωτογραφικός φακός της εποχής αποτύπωσε μια μάνα να μοιρολογεί στη μέση του δρόμου, πάνω απ' τον νεκρό γιο της. Ο Γ. Ρίτσος ύστερα γράφει τον Επιτάφιο. 

Μέρα Μαγιού μου μίσεψες
μέρα Μαγιού σε χάνω
άνοιξη γιε που αγάπαγες
κι ανέβαινες επάνω

Στο λιακωτό και κοίταζες
και δίχως να χορταίνεις
άρμεγες με τα μάτια σου 
το φως της οικουμένης

Και μου ιστορούσες με φωνή
γλυκιά ζεστή κι αντρίκεια
τόσα όσα μήτε του γιαλού
δεν φτάνουν τα χαλίκια

Και μου 'λεγες πως όλ' αυτά
τα ωραία θα είν' δικά μας
και τώρα εσβήστης κι έσβησε 
το φέγγος κι η φωτιά μας