'Έπειτα, το ράψιμο, μικρούλι ακόμα μαζί με τη μαμά μου στη σχολή όπου μάθαινε κοπτική-ραπτική, κι αργότερα στη βιοτεχνία της, ε, αυτό το ήξερα ανέκαθεν. Όμως οι βελόνες του πλεξίματος, αυτές οι άτιμες πάντα μου ξέφευγαν, μου ξεφεύγουν για πάντα''

Το βιβλίο της Γιούλης Βολανάκη είναι κέντημα ή μάλλον στραβοβελονιά.

Θα το παρουσιάσουμε με τον Βασίλη Μανουσάκη την επόμενη Τρίτη και η χαρά μου είναι μεγάλη.