Έρχεται η μάνα μου
Έρχεται λέει στον ύπνο μου συχνά και λυπημένη σαν αγνώριστη, σχεδόν δεν τη γνωρίζω αν δεν ακούσω πρώτα τη φωνή της΄στα νύχια της βαδίζοντας και αργά μη με τρομάξει ως το κρεβάτι μου. Και σκύβοντας που αισθάνομαι τα χείλη της σαν χνούδι τόσο τρυφερά πάνω στο αυτί κι η ανάσα της με αγγίζει μόλις κι έτσι σκύβοντας μου ψιθυρίζει ότι "δεν είναι τ' όνομά σου αυτό, αλλιώς σε βάφτισα, και ακόμα σου έχω φυλαγμένα τα μαλλιά μία τούφα τέφρα πίσω απ' το εικόνισμα", μου λέει και το προφέρει τόσο σιγανά που δεν το ακούω, αλλά τι όνομα απαλό, σκέφτομαι μες στον ύπνο μου, τι όνομα ωραίο και απαλό, μα πάντα το πρωί το έχω ξεχάσει.
Κώστας Γ. Παπαγεωργίου
[περιοδικό 'Η Λέξη', τεύχος 183, Γενάρης-Μάρτης 2005]
Έρχεται λέει στον ύπνο μου συχνά και λυπημένη σαν αγνώριστη, σχεδόν δεν τη γνωρίζω αν δεν ακούσω πρώτα τη φωνή της΄στα νύχια της βαδίζοντας και αργά μη με τρομάξει ως το κρεβάτι μου. Και σκύβοντας που αισθάνομαι τα χείλη της σαν χνούδι τόσο τρυφερά πάνω στο αυτί κι η ανάσα της με αγγίζει μόλις κι έτσι σκύβοντας μου ψιθυρίζει ότι "δεν είναι τ' όνομά σου αυτό, αλλιώς σε βάφτισα, και ακόμα σου έχω φυλαγμένα τα μαλλιά μία τούφα τέφρα πίσω απ' το εικόνισμα", μου λέει και το προφέρει τόσο σιγανά που δεν το ακούω, αλλά τι όνομα απαλό, σκέφτομαι μες στον ύπνο μου, τι όνομα ωραίο και απαλό, μα πάντα το πρωί το έχω ξεχάσει.
Κώστας Γ. Παπαγεωργίου
[περιοδικό 'Η Λέξη', τεύχος 183, Γενάρης-Μάρτης 2005]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου