Ένα γυμνό σώμα μακραίνει ακόμα στην άμμο, Άρχοντα
συστρέφεται, σφαδάζει μες στο φθινοπωριάτικο φως
δεν είναι δικό μου, μήτε δικό σου. Δεν το χρειαζόμαστε.

Ποιο άφθαρτο πλάσμα θρυμματίζεται μέσα μας...

Ν-Α. Ασλάνογλου [απόσπασμα]