Τη νύχτα έβλεπε στον ύπνο του ένα στίχο
Που να ψηλώνει ατέλειωτα.
Τρυπώντας το ουράνιο περίβλημα
Αρχίζανε να πέφτουν
τα υπερκόσμια σκεύη.
Που να ψηλώνει ατέλειωτα.
Τρυπώντας το ουράνιο περίβλημα
Αρχίζανε να πέφτουν
τα υπερκόσμια σκεύη.
Αντώνης Φωστιέρης, από την συγκεντρωτική έκδοση «ΑΝΤΩΝΗΣ ΦΩΣΤΙΕΡΗΣ - ΠΟΙΗΣΗ, 1970-2005», Εκδόσεις Καστανιώτη 2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου