Λαική γειτονιά

Το αίμα ανέβηκε στους τοίχους όπως η υγρασία.
Απλώθηκε στα εικονίσματα
που δεν υπάρχουν
οφθαλμός ψυχής δεν υπάρχει.
Πιτσίλισε και έσβησε το καντήλι
που δεν υπάρχει
λύπη ζωής δεν υπάρχει.
Απλώθηκε και έβαψε μαιάνδρους.
Το παρελθόν δεν υπάρχει.
Τις απαράκλητες νύχτες που ξεκουράζεται ο αυχένας
το αίμα έσταζε από την οροφή στο στήθος της μητέρας.
Πικρές μνήμες της ξένης κατοχής
Ζωντανές εφιάλτες του εμφυλίου σπαραγμού.
Ο θυμός σαν φλόγα έκαμε αποικία.
Πυκτεύει ο χθόνιος δαίμων με σημαίες λοστούς και μαχαίρια.
Ορατός ο λοιμός
Τα συσσίτια μοιράζονται φανερά
Οι φόνοι εκτελούνται στα σκοτεινά.

Του Γιώργου Στενού (Δημοσιευμένο στην Αυγή, 24 Νοεμβρίου, στη στήλη Ποιήματα που τώρα γράφονται)