Στὴν ὕλη εἰσχώρησα οὐρλιάζοντας

Δυὸ θάλασσες μὲ κυνηγοῦν: ἡ ζωὴ καὶ ὁ θάνατος
δυὸ ρεύματα π᾿ ἀνάθεματα στὴν καρδιὰ μου...
Ψάχνω γιὰ νὰ βρῶ μέσ᾿ στὸ σκυλοπιωμένο κεφάλι μου
δεύτερη κτητικὰ ἀντωνυμία
δὲ βρίσκω - νοημοσύνη. Δὲ μαρμάρωσα τίποτα
Νὰ παίζουμε τοὺς ἀνέμους
νὰ παίζουμε γλυκὰ τοὺς κολασμένους
Τί βρέφος ἠδυνόμενο τὸ ποίημα
κι ὁ φουκαριάρης ὁ Ἰησοῦς
μ᾿ ἕνα πορτοκαλένιο σωβρακάκι
κρεμιέται κάθε χρόνο στὰ ἔαρα
Ἡ τέχνη μας ἡ φριχτότερη τοῦ ἐγὼ μεταμφίεση.

Νίκος Καρούζος

Χριστούγεννα 1948

Μίλτου Σαχτούρη

Σημαία
ακόμη
τα δίκανα στημένα στους δρόμους
τα μαγικά σύρματα
τα σταυρωτά
και τα σπίρτα καμένα
και πέφτει η οβίδα στη φάτνη
του μικρού Χριστού
το αίμα το αίμα το αίμα
εφιαλτικές γυναίκες
με τρυφερά κέρινα
χέρια
απεγνωσμένα
βόσκουν
στην παγωνιά
καταραμένα πρόβατα
με το σταυρό
στα χέρια
και το τουφέκι της πρωτοχρονιάς
το τόπι
ο σιδηρόδρομος της λησμονιάς
το τόπι του θανάτου

http://www.youtube.com/watch?v=Hs2PRlEkpDc

ΝΑ ΚΟΙΜΑΣΑΙ [αντί ευχών]

Paul Eluard

Να κοιμάσαι
με τον ήλιο στο ένα μάτι και με το φεγγάρι στο άλλο
μ’ έναν έρωτα στο στόμα κι ένα ωραίο πουλί μέσ’ στα
μαλλιά
στολισμένη σαν τους κάμπους, σαν τα δάση, σαν τη θάλασσα
στολισμένη και πεντάμορφη σαν το γύρο του κόσμου.

Να φεύγεις και να χάνεσαι
μέσ’ απ’ τους κλώνους των καπνών και τους καρπούς του
ανέμου
πόδια πέτρινα με κάλτσες άμμου
γερά πιασμένη από του ποταμού τους μυώνες

και μιαν έγνοια, τη στερνή, στην καινούρια σου όψη επάνω.



μτφρ. Οδυσσέας Ελύτης
(1911-1996)

Λαική γειτονιά

Το αίμα ανέβηκε στους τοίχους όπως η υγρασία.
Απλώθηκε στα εικονίσματα
που δεν υπάρχουν
οφθαλμός ψυχής δεν υπάρχει.
Πιτσίλισε και έσβησε το καντήλι
που δεν υπάρχει
λύπη ζωής δεν υπάρχει.
Απλώθηκε και έβαψε μαιάνδρους.
Το παρελθόν δεν υπάρχει.
Τις απαράκλητες νύχτες που ξεκουράζεται ο αυχένας
το αίμα έσταζε από την οροφή στο στήθος της μητέρας.
Πικρές μνήμες της ξένης κατοχής
Ζωντανές εφιάλτες του εμφυλίου σπαραγμού.
Ο θυμός σαν φλόγα έκαμε αποικία.
Πυκτεύει ο χθόνιος δαίμων με σημαίες λοστούς και μαχαίρια.
Ορατός ο λοιμός
Τα συσσίτια μοιράζονται φανερά
Οι φόνοι εκτελούνται στα σκοτεινά.

Του Γιώργου Στενού (Δημοσιευμένο στην Αυγή, 24 Νοεμβρίου, στη στήλη Ποιήματα που τώρα γράφονται)

Paul Verlaine

Birds In The Night [first part]


You were not over-patient with me, dear;
This want of patience one must rightly rate:
You are so young! Youth ever was severe
And variable and inconsiderate!

You had not all the needful kindness, no;
Nor should one be amazed, unhappily:
You're very young, cold sister mine, and so
'Tis natural you should unfeeling be!

Behold me therefore ready to forgive;
Not gay, of course! but doing what I can
To bear up bravely,-deeply though I grieve
To be, through you, the most unhappy man.

Κρατάμε μες στα χέρια μας τα πρόσωπά μας
Και βλέπουμε χρωματιστές εκτάσεις
Οι σκέψεις μας γίνονται γεννιούνται
Στην κάθε μας ματιά.

Δεν άνθησαν ματαίως τόσα θαύματα
Η χάρη τους είναι ψηλή περικοκλάδα
Που σφίγγει τα μελλούμενα και την ζωή μας
Μέσα στ' αστέρια.

Ανδρέας Εμπειρίκος 

[Επιστροφή !!]

ἡ νύχτα μὲ ὁδήγησε σ᾿ αὐτοὺς τοὺς δρόμους;
ἢ αὐτοὶ οἱ δρόμοι μὲ ὁδήγησαν στὴ νύχτα;

Ντίνος Χριστιανόπουλος

Σαν σήμερα Νέλσον Μαντέλα και Νίκος Γρηγορόπουλος στα αστρικά ταξίδια. 

http://www.youtube.com/watch?v=9vP2mcXzRZ8

Ἀναστολή

Ὅ,τι ὀνειρεύτηκα τόσα καὶ τόσα βράδια,
ὅ,τι πεθύμησα μὲ τόση ἀλλοφροσύνη,
ὅ,τι σχεδίασα μὲ τόσο πυρετό,
μόλις σὲ δῶ, γλυκιά μου ἐξουθένωση,
στὰ μάτια καὶ τὰ χείλη τὸ ἀναστέλλω,
γιὰ μία στιγμὴ πιὸ ἀπελπισμένη τὸ ἀναβάλλω,
γιατί μονάχα ὅταν τὰ χέρια μου σὲ χάνουν,
ἡ πονεμένη φαντασία μου σὲ κερδίζει.

Ντίνος Χριστιανόπουλος, από την συλλογή 'Ξένα Γόνατα'

η τέχνη του collage:

το έργο της Katrien de Blauwer

ένα δείγμα και το site με τη δουλειά της (http://www.katriendeblauwer.com/)

Ρίχνω  την καρδιά μου στο πηγάδι (1965)

στίχοι Ιάκωβου Καμπανέλλη 

μουσική Μ. Χατζηδάκι

Ρίχνω την καρδιά μου στο πηγάδι
να γενεί νερό να ξεδιψάσεις

Σπέρνω την καρδιά μου στο λιβάδι
να γενεί ψωμάκι να χορτάσεις

Στη φωτιά τη ρίχνω την καρδιά μου
τα χεράκια σου έλα να ζεστάνεις

Στον αγέρα ρίχνω την καρδιά μου
να γενεί δροσούλα ν’ ανασάνεις

Ένα ντοκιμαντέρ για τη συγκλονιστική υπόθεση ποινικοποίησης του HIV στην Ελλάδα. Η εξιστόρηση της δίωξης των οροθετικών γυναικών, οι οποίες προσήχθησαν από την Ελληνική Αστυνομία, υπέστησαν εξαναγκαστικούς ελέγχους για ΗΙV, προφυλακίστηκαν για κακούργημα, και τελικά διαπομπεύτηκαν, όταν οι φωτογραφίες και τα προσωπικά τους δεδομένα δημοσιοποιήθηκαν στα ΜΜΕ, λίγες μέρες πριν τις εθνικές εκλογές της 6ης Μαΐου 2012.

http://ruins-documentary.com/

Αν όπως λένε, το χαρτί φτιάχνεται από ξύλο, ετούτο το δωμάτιο, που γέμισε χαρτιά κουβαριασμένα, ειν’ ένα τσαλακωμένο δάσος κι η γάτα που πλανιέται μέσα του, ερεθισμένη απ’ τους τριγμούς του, είναι μια τίγρη σ’ αναζήτηση θηράματος

Όσο για τα ποιήματα, μες στα κουβάρια των χαρτιών, είναι πουλιά που πέθαναν πριν μάθουν να πετάνε.

Αργύρη Χιόνη,

Από τη συλλογή «Εσωτικά τοπία», εκδόσεις Νεφέλη.