William Burroughs - Η γάτα μέσα μας 

(μτφρ. Αργυρώ Πιπίνη και Κική Προδρομίδου)

Γουργουρίζοντας στον ύπνο του ο Φλετς 

τεντώνει τις μαύρες του

πατουσίτσες για ν' αγγίξει τα χέρια μου , με 

τα νύχια του κρυμμένα , 

απλώς ένα απαλό άγγιγμα για

 να βεβαιωθεί οτι είμαι δίπλα του όσο

εκείνος κοιμάται . Θα πρέπει να με βλέπει στο όνειρό του . 

Λένε οτι οι

γάτες δεν βλέπουν χρώματα : Μόνο ασπρόμαυρες εικόνες 

με πολύ 

κόκκο ένα φθαρμένο ασημένιο φιλμ 

που τρεμοπαίζει καθώς φεύγω 

από το δωμάτιο , επιστρέφω , βγαίνω έξω , 

τον παίρνω στην αγκαλιά 

μου , τον αφήνω κάτω . Ποιος 

θα μπορούσε να κάνει κακό σ΄ ένα τέτοιο 

πλάσμα ; Άκου εκπαίδευσε το σκύλο του να σκοτώνει! 

Το μίσος προς

τις γάτες φανερώνει ένα κακό , ηλίθιο , άξεστο ,

φανατισμένο πνεύμα .

Δεν μπορώ να δεχτώ κανένα συμβιβασμό 

με αυτό το Κακό Πνεύμα .