Την κάμαρην αυτή, πόσο καλά την ξέρω.

Τώρα νοικιάζονται κι αυτή κ' η πλαγινή

για εμπορικά γραφεία. Όλο το σπίτι έγινε

γραφεία μεσιτών, κ' εμπόρων, κ' Εταιρείες.

Α η κάμαρη αυτή, τί γνώριμη που είναι.

Κοντά στην πόρτα εδώ ήταν ο καναπές,

κ' εμπρός του ένα τούρκικο χαλί˙

σιμά το ράφι με δυο βάζα κίτρινα.

Δεξιά˙ όχι, αντίκρυ, ένα ντολάπι με καθρέπτη.

Στη μέση το τραπέζι όπου έγραφε˙

κ' οι τρεις μεγάλες ψάθινες καρέγλες.

Πλάι στο παράθυρο ήταν το κρεββάτι

που αγαπηθήκαμε τόσες φορές.

Θα βρίσκονται ακόμη τα καημένα πουθενά.

Πλάι στο παράθυρο ήταν το κρεββάτι˙

ο ήλιος του απογεύματος τόφθανε ως τα μισά.

... Απόγευμα η ώρα τέσσερες, είχαμε χωρισθή

για μια εβδομάδα μόνο... Αλίμονον,

η εβδομάς εκείνη έγινε παντοτινή.

Ο ήλιος του απογεύματος, ΚΠ Καβάφη