για την συναυλία του Θανάση Παπακωνσταντίνου στο Θέατρο Βράχων (Παρασκευή 13/9):

O San Michele είχε ένα κοράκι άσπρο, κόκκινο, πράσινο και κίτρινο, και για να το εξημερώσει του έδινε γάλα και μέλι. Και μετά σκαρφάλωσε στου αναστεναγμού τη ράχη, δοκίμασε νερό απ' τα πηγάδια των πιο ενστικτωδών ονείρων, χόρεψε με τα έρημα παιδιά και στο πάλκο σαν παιδί κι αυτός πότισε τα άδροσα χείλη μας και καήκαμε από ξημέρωμα. Είπε τις ιστορίες του απ' την αρχή ως το τέλος, και με διονυσιακό ρίγος μαλάκωσε τις επιφάνειες των ανέμων. Βλέποντας στο αμμόχωμα οάσεις, ξέσφιξε τα μάτια μου, με την γαλανή του αγκαλιά με φρόντισε, και στους κόπους της χαραυγής, φώναξε τον ήλιο αγύρτη. Στους πολιτικά άκαιρους καιρούς, μας ανακούφισε με τον κυματισμό του, κυρτώσαμε με τα ρέλια και πιο πωρωμένοι από ποτέ, ανεξαρτήτως πεποίθησης και ηλικίας, συναντήσαμε τις νότες της πιο βιωματικής και πολιτικής ποίησης. Εκείνης που στα βράχια της ελληνικής μυθολογίας, ξεβράζει τον άνθρωπο και την κοινωνία.

http://www.youtube.com/watch?v=DFZ7OAMepHU