Κάθε πρωί 
Καταργούμε τα όνειρα
Χτίζουμε με περίσκεψη τα λόγια
Τα ρούχα μας είναι μια φωλιά από σίδερο
Κάθε πρωί 
Χαιρετάμε τους χθεσινούς φίλους
Οι νύχτες μεγαλώνουν σαν αρμόνικες
-Ήχοι, καημοί πεθαμένα φιλιά.
(Ασήμαντες απαριθμήσεις 
-Τίποτα, λέξεις μόνο για τους άλλους.
Μα πού τελειώνει η μοναξια;)

Κάθε πρωί, Μανώλης Αναγνωστάκης