Ναπολέων Λαπαθιώτης, ένα απ' τα δύο ανέκδοτα ποίηματά του που περιλαμβάνονται στην αδημοσίευτη μελέτη των Γιάννη Η.Παππά και της Μαρίας Φωτίου με όλα τα ευρεθέντα (δημοσιευμένα και αδημοσίευτα) μέχρι τώρα έργα του ποιητή, με εκτενή βιβλιογραφικά σχόλια, εισαγωγή, βιβλιογραφία και εκτενέστατο εργοβιογραφικό [Από το περιοδικό Αναγνώστης].


[Ο Ν.Λ. μου βγάζει κάτι μεταξύ ρεμπέτικου τραγουδιού και ηπειρώτικου μοιρολογιού]


[ΕΙΝΑΙ ΓΛΥΚΟΘΛΙΜΜΕΝΑ…]
12/2/1908



Είναι γλυκοθλιμμένα τα ματάκια σου
Κι είναι η ψυχή μου τόσο πονεμένη!
Μέσ’ από το γλυκόλαλο χειλάκι σου
Ουράνιο μύρο αγάπης ανασαίνει…
Μακρυά σου τι με νοιάζει αν γλυκοχάραμα
Ροδίζει στα βουνά τα χρυσωμένα;
Αυγούλες κρυσταλλένιες και ολογάλανες

Τα μάτια σου μονάχα είναι για μένα!
Νύχτα και μέρα εγώδιψώτη μέθη τους,
Είναι η ψυχή μου τόσο πονεμένη
Ολόγλυκα η λαχτάρα μου και η θλίψη μου,
Σαν ίσκιος, μ’ ένα γέλιο σου πεθαίνει!
Υγράτα μάτια μου είναι απότα κλάματα…

Η νύχτες, τα φεγγάρια τα θλιμμένα,
Η θάλασσα, το φως, τα ροδοσύννεφα
Σιμά σου μοναχά, γλυκότρελόπαιδο,
Λάμπουν και φέγγουν κι είναι ωραία για μένα!…