Όταν μιαν άνοιξη, Μανώλης Αναγνωστάκης
Όταν μιαν άνοιξη χαμογελάσει
θα ντυθείς μια καινούρια φορεσιά
και θα 'ρθείς να σφίξεις τα χέρια μου
παλιέ μου φίλε
Και ίσως κανείς δε σε προσμένει να γυρίσεις
μα εγώ νιώθω τους χτύπους της καρδιάς σου
κι ένα άνθος φυτρωμένο στην ώριμη,
πικραμένη σου μνήμη
Κάποιο τρένο τη νύχτα σφυρίζοντας,
ή ένα πλοίο, μακρινό κι απροσδόκητο
θα σε φέρει μαζί με τη νιότη μας
και τα όνειρά μας
Κι ίσως τίποτα, αλήθεια, δεν ξέχασες
μα ο γυρισμός πάντα αξίζει περσότερο
από κάθε μου αγάπη κι αγάπη σου
παλιέ μου φίλε
Όταν μιαν άνοιξη χαμογελάσει
θα ντυθείς μια καινούρια φορεσιά
και θα 'ρθείς να σφίξεις τα χέρια μου
παλιέ μου φίλε
Και ίσως κανείς δε σε προσμένει να γυρίσεις
μα εγώ νιώθω τους χτύπους της καρδιάς σου
κι ένα άνθος φυτρωμένο στην ώριμη,
πικραμένη σου μνήμη
Κάποιο τρένο τη νύχτα σφυρίζοντας,
ή ένα πλοίο, μακρινό κι απροσδόκητο
θα σε φέρει μαζί με τη νιότη μας
και τα όνειρά μας
Κι ίσως τίποτα, αλήθεια, δεν ξέχασες
μα ο γυρισμός πάντα αξίζει περσότερο
από κάθε μου αγάπη κι αγάπη σου
παλιέ μου φίλε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου