η 'τραγικότητα' του να είσαι Έλληνας (παραφράζοντας τον Νίκο Δήμου). Για την υπερβολή, τη μυθοπλασία, την ξενιτιά:

Ο έλληνας προσπαθεί σε κάθε τομέα, να είναι εκτός πραγματικότητας. Και μετά είναι δυστυχής διότι είναι εκτός πραγματικότητας. (Και μετά ευτυχής... διότι είναι δυστυχής).

Όπως ο άνθρωπος κουβαλά το προπατορικό αμάρτημα- ο έλληνας κουβαλάει το σόι του.

Σύμπτωμα ουσιαστικό της νοελληνικής ψυχής: μυθοπλασία. Πλαθουμε μύθους για τον εαυτό μας. Και μετά είμαστε δυστυχισμένοι, γιατί φαινόμαστε κατώτεροι από τους μύθους (που εμείς πλάσαμε...) 

Ο νεο-έλληνας μοιάζει ευτυχισμένος όταν είναι δυστυχισμένος. Όταν όλα πάνε καλά, αίσθάνεται ανήσυχος και απροσάρμοστος. Αν δεν έχει αίτια δυστυχίας, θα ψάξει να βρει.

Η υπερβολή δεν είναι μόνο εθνικό ελάττωμα. Είναι τρόπος ζωής των ελλήνων. Είναι η συνισταμένη του εθνικού τους χαρακτήρα. Είναι η βασική αιτία της δυστυχίας τους, αλλά και η μεγάλη τους δόξα. Γιατί, στο αυτοσυναίσθημα, η υπερβολή λέγεται φιλότιμο. Στη συμπεριφορά, η υπερβολή λέγεται λεβεντιά.

Οι έλληνες πάντα θα γυρεύουν την πατρίδα τους σε άλλες πατρίδες- και τις άλλες πατρίδες στη δική τους. 

Αποσπάσματα από τη Δυστυχία του να είσαι έλληνας, του Νίκου Δήμου